In mijn jeugd was ik een vrome misdienaar, maar toen ik in mijn pubertijd tot bezinning kwam, raakte ik gefascineerd door Goede Vrijdag.Lees verder
GN 5.2: A3, fineliner en viltstift op papier
Goed Nieuws 5.2
Omdat ik het nu wel eens wilde weten, omdat ik wilde weten of er echt zo weinig goed nieuws in de krant staat en waarom, besloot ik het te onderzoeken.Lees verder
De omloop 5
De omloop 5
Ik had mij voorgenomen om in 2025 abstract werk te maken, omdat me dat nog nooit was gelukt. Het meest geslaagd is deze tekening. Voor u betekent hij niets, voor mij is het of ik onder de motorkap van mijn eigen geheugen kijk.Lees verder
Ochtendgloren 20 januari 2025
Blauwe Maandag 2025
Gekleed in een onderbroek en een gerafeld T-shirt, dat als nachthemd nog jaren meekan, gezeten in mijn hoek van de bank, toetste ik met één vinger het volgende WhatsApp bericht aan mijn vriend Kees: LEES VERDER.Lees verder
MEMENTO MORI, @2024 Herman Nijholt Van mijn gebidsmal, 2 Creusetkopjes, een bloemkool en 7 Amazonevlinders met 7 theelichtjes
Amazonevlinders
Een kort verhaal over Amazonevlinders, leven na de dood en gelukkig zijn.Lees verder
Sonnet van het Goede Leven #2
Sonnet van het Goede Leven
Ik hou erg van vis, vooral een moot zalm, door mijn vrouw met gevoel in de Croma gebakken, van binnen nog net roze. En dat de schelven met de minste druk van het mes loslaten en op de vork vallen en als je ze dan in de mond steekt, dat er dan nog meer is. Daar houd ik nu van.Lees verder
De verlorens Stad, 2024; 70x70 cm; Alkydverf op 15/22 mm Complex
De verloren stad
Confucius zei het al: De weg zelf is de reis. Neem nu mijn project De Verloren Stad. In den beginne was er die plaat Complex, die ik bij het opruimen van de werkplaats tegenkwam. En omdat ik niet alleen veel resthout heb, maar ook veel verfresten van het huis, legde ik hem op de werkbank en smeerde er met een oude kwast een restje grondverf overheen. Er kwamen wat vellen en klonten mee. Kennelijk moest dat zo zijn.Lees verder
De weerwolf in mijn haar
Mijn trouwe lezers herinneren zich wellicht, dat ik onlangs een zelfportret samenstelde uit intuïtieve tekeningen (zie: De Spiegel-analyse) en daarbij tot mijn ongenoegen een weerwolf in mijn haar ontdekte. Toen ik mijn vriend de Psycholoog hierop attendeerde, berichtte hij per WhatsApp: ‘Maak je niet ongerust, iedereen heeft een weerwolf in zijn haar.’Lees verder
Zelfportret 1.2-5
De spiegel-analyse
Hoe de Spiegel-analyse werkt? Dat kan ik uitleggen, want ik heb hem zelf bedacht. Maak een fotoportret met een camera en zelfontspanner, want alleen zo kijk je in de spiegel van je eigen ziel. Een zwartwit print op A4 formaat verdeel je in 7x10 vakjes van 3x3 cm, die je in een grabbeldoosje doet.Lees verder
Bee&Bee op het zuiden
Bee&Bee
Toen de nieuwe bank voor de deur stond, sleepten wij de oude bank naar buiten. Het meubelbedrijf wilde hem wel meenemen, maar daar vroegen ze extra stortkosten voor. Mooi niet dus.Lees verder
Pake en kleindochter
De grote wereld van kleine kinderen
In deze winter, die maar niet wilde winteren, kwam een dag dat het tijd werd voor een nieuw project. Liefst iets wat ik niet eerder had gedaan, want ik wil nog niet dood. Daarom keek ik mijn aantekeningen voor een kinderboek weer eens door. Want wat kon mij gebeuren? Ik kon hooguit falen.Lees verder
Prinsesje van niet vliegen
In het land van Berg en Dal woont een klein prinsessen-meisje. Alle speelgoed heeft ze al en iedere dag eet zij een ijsje.
Een kamer vol boekjes en puzzels en knuffeltjes om vast te houden. En nooit is het Prinsesje ziek, nooit een snotneus of verkouden.Lees verder
Alpejagerslied verbeeld door Herman Nijholt
Vanouds de Vriendschap
In de tijd dat ik veel poëzie las was mijn favoriete gedicht Alpenjagerslied van Paul van Ostaijen. Waarom? Geen idee. Dit gedicht beschrijft in 150 woorden een vluchtige groet in het voorbijgaan. Door die minimale gebeurtenis, beschreven in eindeloze herhalingen, heeft het iets magisch. Zoals ik in mijn kindertijd door het Kerklatijn de aanwezigheid van God vermoedde.Lees verder
Jacobus Quiryn Smink (1954-2024)
Dichter met een Q in het midden
Door het lot gedreven passeerde ik op vrijdag 2 februari het dorp Sondel, terwijl er een lange rij voor de kerkdeur stond. ‘Dat zal de uitvaart van Jacobus Smink zijn,’ dacht ik met enige weemoed. Ik overwoog aan te sluiten, maar ik was niet uitgenodigd. Wij waren … tja, bijna-vrienden. Wij hebben elkaar welgeteld 1, 2, 3 … 9 keer ontmoet.Lees verder
De voorgevel (2009 - heden)
Het ontwerp van die huis zegt iets over ons: de indeling en de inrichting. Het zegt iets over haar: de schuine zijgevels en aflopende goten. En het zegt iets over mij: die gevelindeling aan de straatzijde.Lees verder
De ++ tafel (2006 - 2009)
Na het besluit om te gaan scheiden, begon mijn vrouw over de scheiding van boedel. Terwijl ik nog nadacht over een correcte en rechtvaardige procedure, verklaarde zij dat ze de eettafel wilde houden.Lees verder
De werkkamer (1990 - 2005)
Ik ben een principieel mens, maar met een impulsieve inslag. Toen ik in 1977 uit Joure vertrok, zwoer ik nooit meer terug te keren. Maar toen ik vader werd, besloten we ons droomhuis aan de Willem Lodewijkstraat op te geven voor een huurwoning … in Joure, of all places.Lees verder
Glas in lood (1980-1987)
Vorige week, tijdens een wandeling door Joure, realiseerde ik me opeens dat van de 9 huizen, waar ik heb gewoond, er maar 4 echte thuiswoningen waren. De andere 5 waren tussenstations. Dat begon al met het nieuwe huis van mijn ouders. Ik woonde weliswaar op zolder, maar geestelijk was ik altijd weg.Lees verder
Die oude RSG
Toen ik met pensioen ging, besloot ik Meneer Houtman te bouwen en met hem foto’s te gaan maken. Eén van de locaties op mijn lijstje was Almastraat 5 in Sneek, de oude RSG. De laatste week van de zomervakantie wilde ik toeslaan.Lees verder
Wat ik voor mijn verjaardag kreeg
Toen we de kinderen en kleinkinderen hadden uitgezwaaid, las ik een Whatsapp felicitatie van een verre vriend, die eindigde met de klassieke vraag: … en wat heb je voor je verjaardag gekregen? Ik liep naar het dressoir en maakte voor hem een foto.Lees verder
De zolderkamer (1975 - 1977)
Ik was 19 toen mijn vader met glimmende ogen vroeg, wat ik ervan vond als we zouden verhuizen naar een grotere woning. ‘Voor mij hoeft het niet,’ zei ik. ‘Ik ga binnenkort toch het huis uit en de rest volgt vanzelf …’ Maar kennelijk was het geen vraag. De koop was al gesloten.Lees verder
Geboortegrond (1955-1975)
Voor de kijkers de linkerhelft van de dubbele woning is het huis dat mijn vader liet bouwen. Latere bewoners hebben het gemoderniseerd, maar in 1954 was dit de goedkoopste manier om een woning te bouwen. Geen smoel en ongelooflijk klein voor huidige begrippen, maar toen juist modern.Lees verder
De Eiersprong-theorie
Toen ik de kinderziektes aan het Vehikel van Meneer Houtman had verholpen, werd het tijd voor om een groots en stoutmoedig plan uit te voeren.Lees verder
Het gouden ei
Het is gek, een aantal van mijn beste vrienden is in de loop der jaren overleden, maar daarmee kwam nooit een eind aan de vriendschap. Althans niet van mijn kant. Het voelt alsof ze zijn geëmigreerd naar gene zijde. Uit het oog, maar niet uit het hart.Lees verder
Pages
No front page content has been created yet.