Aaghrr - groei

Toelichting

Mensen spreken graag van ‘het kind in mij’. Kijk mij eens! Die onbevangenheid en intuïtieve manier van doen ben ik nog niet kwijt. Maar was dacht in dat geval van ‘de baby in mij’? We zijn ons er misschien niet bewust van, nee, de baby leeft onbewust, maar wat zegt dat? Denk maar eens na: de baby wordt uitsluitend gedreven door primaire behoeften, houdt met niemand rekening, vindt aandacht vanzelfsprekend en gaat blèren, als ze honger heeft of in de stront ligt. Dacht u ook meteen aan de adolescente bankhanger met hun derdehands scheurbakkies? Toch schuilt de baby in ieder van ons, denk ik intuïtief.  

Al sinds mensenheugenis word ik gedreven door een diepe behoefte, om iets te maken dat er voorheen nog niet was. Om me niet te vervelen, wellicht, uit ijdelheid of om een soort leven na de dood veilig te stellen? Wie zal het zeggen. Maar daarnaast voel ik altijd een diep verlangen aan het zalige nietsdoen. De baby in mij.

Het is natuurlijk een illusie, een manier van zeggen, lief zelfbedrog. Want een mens die leeft, is gedoemd te groeien. Als een boom. Steeds komen er nieuwe takken bij, steeds reikt hij hoger, maar de eerste takken blijven bestaan. Onbevangenheid en zelfzucht horen ook bij de volwassen mens. Het zijn registers, die wij kunnen bedienen, of niet. Dat is groeien. We kunnen nog steeds spelen en genieten, maar we kunnen er nooit meer niets aan doen.

 

Informatie

Eerste foto: Groei

Datum: 20 juni 2023
Codering: Pos 28 versie 3.1
Locatie: Achtertuin
Attributen: Kinderwagen en parasol uit kringloop Harlingen; mijn hoofdkussen; blikje Hertog Jan en mijn oude LG; mijn tennispet; Lipton zonnebril

Tweede foto: Aaghrr
Datum: 21 juni 2023
Codering: Pos 29 versie 5.1
Locatie: Achtertuin
Attributen: Kinderwagen uit kringloop Harlingen; Power Patrol kussensloop; mijn tennispet; Lipton zonnebril; transistor radio cd-speler van Will; universeel pannendeksel

Bekijk ook...

Glas in lood (1980-1987)

Vorige week, tijdens een wandeling door Joure, realiseerde ik me opeens dat van de 9 huizen, waar ik heb gewoond, er maar 4 echte thuiswoningen waren. De andere 5 waren tussenstations. Dat begon al met het nieuwe huis van mijn ouders. Ik woonde weliswaar op zolder, maar geestelijk was ik altijd weg.

Geboortegrond (1955-1975)

Voor de kijkers de linkerhelft van de dubbele woning is het huis dat mijn vader liet bouwen. Latere bewoners hebben het gemoderniseerd, maar in 1954 was dit de goedkoopste manier om een woning te bouwen. Geen smoel en ongelooflijk klein voor huidige begrippen, maar toen juist modern.

De trap naar beneden

Voor de volledige foto en informatie klik op: