Koning Eenoog

Overigens

Ik wilde een statieportret maken van een potsierlijke ambtsdrager. Dat werd koong Eenoog. Ik nam altijd aan – analoog aan het spreekwoord – dat Eenoog koning is in het Land der Blinden. Maar nu vroeg ik mij af: is dat wel zo?

In het land der zienden is een blinde gemankeerd en hulpbehoevend, maar niet in het Land der Blinden. In tegendeel. In het Blindenland valt niets te zien en bestaat geen zicht. En – het is natuurlijk puur speculatief – stel dat er in het Blindenland toch licht zou zijn, vorm en kleur en zelfs schoonheid, dan kan Eenoog beter zijn oogje toeknijpen en zwijgen. Want wie in het Blindenland over schoonheid predikt, wordt onverbiddelijk aangehouden en opgesloten in een gesticht, zonder ramen en lichtschakelaars.
Niks koning.

Informatie

Datum: 6 en 7 februari 2023
Locatie: Werkkamer Herman boven
Attributen: Staf met pootje van de leren fauteuil, Kroon van stoelveer van de leren fauteil met messing salamander van de vader van Will, ooglap van een soeplepel, mijn gouden discosjaal, lijst van Gemeente Skarsterlan

Bekijk ook...

Stilte

‘Natuurlijk,’ zei mijn vriend, toen ik vroeg of ik met Meneer Houtman een opname in zijn studio mocht maken. ‘Wat is de bedoeling?’

De zolderkamer (1975 - 1977)

Ik was 19 toen mijn vader met glimmende ogen vroeg, wat ik ervan vond als we zouden verhuizen naar een grotere woning. ‘Voor mij hoeft het niet,’ zei ik. ‘Ik ga binnenkort toch het huis uit en de rest volgt vanzelf …’ Maar kennelijk was het geen vraag. De koop was al gesloten.

De werkkamer (1990 - 2005)

Ik ben een principieel mens, maar met een impulsieve inslag. Toen ik in 1977 uit Joure vertrok, zwoer ik nooit meer terug te keren. Maar toen ik vader werd, besloten we ons droomhuis aan de Willem Lodewijkstraat op te geven voor een huurwoning … in Joure, of all places.