Voor politiek moet je niet bij mij wezen. Democratie is welbeschouwd een waardeloos systeem, maar wel het minst waardeloze van alle regeringsvormen die ik ken en omdat ik tenminste recht van spreken wil hebben, breng ik trouw iedere vier jaar mijn stem uit.
Wie is er bang?
Informatie
Datum: 20 & 21 februari 2023
Locatie: De eetkamer
Attributen: Schildertafel van mijn vader met 2 zolderstoelen; 2e beeldscherm; tekening van mijn vader; glaskunstwerk (maker onbekend); kunstboeken; Heineken bierglas & blikje Hertog Jan; rood hesje uit Kringloop Harlingen; Sony bluetooth koptelefoon; pakje ‘International Joy’; etensbord; LC van vandaag en uitgebloeide tulpen
Overigens
Ik heb een half jaar nagedacht over een verbeelding van het Vitaal Fatalisme. Toen uiteindelijk de primaire kleuren in dat beeld opdoemden, moest ik onwillekeurig denken aan het schilderij van Barnett Newman, dat ik rond mijn 18e in het Stedelijk van Amsterdam zag hangen: Who’s afraid of red yellow and blue? Ik had niet alleen een titel voor dit beeld gevonden, maar begreep na bijna 50 jaar ook eindelijk de titel van dat schilderij. Het was een regelrechte provocatie, evenals de vernieling met een Stanley mes, en de grootste provocatie was de restauratie met een verfroller. Je roept liever ‘bagger’ en loopt door, maar wie durft te blijven staan en hardop te lachen?
Mijn vader is nauw verbonden met de thematiek. Daarom aan de wand een tekening, die ik na zijn dood van hem maakte, naar een vage zwartwit foto. Hij staat op zijn favoriete plek, achter zijn zaagmachine in zijn werkplaats.
Van een Top2000 kwartet maakte ik een geel pakje sigaretten – geel staat in deze foto voor genot – met de waarschuwing ‘Leven is dodelijk’.