Muziekverhalen

 

Bouwverhalen

 

Verhalen van alledag

 

Boeken

 

De leesstoel

Mijn genetische leesstoel

De salontafel

Toen mijn ouders in januari ‘55 trouwden, was mijn vader al 18 jaar meubelmaker bij Zijlstra’s Meubelfabriek, maar hij had niets gespaard. Hij had vooral geleefd. Toch leende hij, tegen de spaarzame moraal van die tijd in, 12000 gulden, waarvoor aannemer Jelle de Lange uit St Nyk borg stond. Die geloofde in mijn vader en bouwde voor hem en een collega een dubbele doorzonwoning op de laatste open kavel aan de Hobbe van Baerdtstraat in Joure.

In de avonduren maakte mijn vader het complete meubilair van donkerbruin eikenhout, de kleur van mijn prille jeugd. Mijn vader...Lees verder

Foto © Herman Nijholt

Kijksport #1

17 juli 2022: Er leeft een hardnekkig misverstand, dat je voor maximale sportbeleving onder politiebegeleiding een stadion met dure zitplaatsen moet bestijgen, om de tegenpartij uit te jouwen en je favoriet aan te moedigen, ongeacht het niveau van de prestaties op het veld. Of 1200 kilometer naar het zuiden moet rijden om vijf uur lang in de hitte aan de kant van de weg te wachten op een peleton wielrenners, dat in een oogwenk voorbij raast. Hoe duurder het menu, hoe lekkerder de zigeunerschnitzel, dat is het adagium van deze tijd.

Mis, fout, trap er niet in! Gistermiddag...Lees verder

Gabriël

4 mei 2022: Gisteren liep ik voor het eerst van mijn leven de Hervormde kerk van Joure binnen. Dat zei ik tegen de koster, die ons stond op te wachten. Of ik van elders kwam? Nee, zei ik, ik ben in de Hobbe van Baerdtstraat – de kerk is naar dezelfde ambtsdrager van weleer genoemd – geboren en getogen. Het was er gewoon nooit van gekomen. ‘Het is een prachtige kerk,’ zei de koster trots. ‘Ja,’ zei ik, om aardig te doen, maar als katholiek vind ik zo’n protestante kerk toch altijd een beetje kaal. Alsof ze er pas zijn ingetrokken, nog niks aan de wand. ‘Maar ik kom voor de muziek,’ voegde...Lees verder

De verroeste brug

K-k-koud

Een ommetje op zondag

‘Jakkes, wat is het koud,’ kreunde ik, terwijl ik mijn handen bijna door mijn zakken heen drukte. Ik zei dat niet om te klagen, maar om mijn ongerief te bedwingen door het onder woorden te brengen. Althans, dat denk ik achteraf, want feitelijk is het onmogelijk je motieven ten diepste te kennen. ‘Jij wou er toch even uit?’, merkte mijn vrouw luchtig op. ‘Natuurlijk. Een mens kan niet de hele dag binnen zitten. Het was droog, maar nu we buiten zijn is het toch vies koud. Dat wou ik gewoon even zeggen.’ ‘Maar waarom trek je dan ook geen trui aan?’, vroeg mijn vrouw...Lees verder

John had tekeningen bij zich

Een uitgesproken mening

Terwijl ik de heg stond te snoeien, kwam mijn vrouw vertellen dat ze afspraak met de kapper had. En dat John had gebeld. Welke John? Dat wist ze niet. Een vriend, had hij gezegd. Of ik even terug wilde bellen. Hij had een vraag.

Toen ik klaar was, ging ik eerst mijn handen wassen, ik dronk een glas Rivella bij de koelkast leeg. Toen nam ik het briefje mee naar de bank en draaide het nummer. Ik was er absoluut zeker van, dat ik geen vriend had, die John heette. En dat was ook zo, want het duurde even voordat ik begreep wie ik aan de lijn had. Een vent waar ik vroegers wel eens mee...Lees verder

Theater van het leven

In mijn verhaal Dear Nancy heb ik verteld over een memorabele ontmoeting met Nancy Hewitt op een zaterdagavond, september 1983 in San Francisco, en haar hysterische nicht Leslie. Daar had het bij moeten blijven, maar de werkelijkheid is nu eenmaal weerbarstig.Lees verder

(misschien mijn) Nancy Hewitt

Dear Nancy

Op zaterdagnacht 24 september 1983 was iedereen in café het Hert wel zo’n beetje nat, want het was Jouster Merke, lalalalala … maar niet ik. Want elf tijdzones verderop vloog een sportwagen met gierende band van het asfalt en miste op een halve meter na een kolossale eik.Lees verder

Afscheid van een kamerplant

Toen ik mijn vrouw bij thuiskomst met overgave zoende, voelde ze anders aan. ‘Is er iets?’, vroeg ik. ‘Hij is weg,’ zei ze met een ondertoon van spijt en berusting. ‘Dat is waar ook! Je hebt meneer Theo naar het tehuis gebracht … of is het een pleeggezin?’ ‘Nee, nee, hij staat in een tuinkas, tussen de andere cactussen. Ach, je had hem moeten zien. Hij stond daar zo stoer …Lees verder

Adam en Eva Superba

Grenzen van intimiteit

Al de hele week droeg ik, ook naar mijn werk, de jas van Koos, die hij bij zijn laatste reis aan de kapstok had laten hangen. Met die jas en mijn mooiste overhemd aan zat ruim op tijd klaar, maar door een samenloop van omstandigheden en een litanie van noodzakelijke vrouwengedoetjes, vertrokken wij toch iets aan de late kant.Lees verder

Roekeloos wit

Denk ik aan mijn dood, dan heb ik daar een duidelijk beeld bij. Alles is wit, alles is stil en alles is koud. U zult zeggen: onzin, maar zevenendertig jaar geleden heb ik het van dichtbij gezien en die ervaring zal mij nooit meer verlaten.Lees verder

Johnny Meijer, de beste accordeonist ter wereld

Er is een Amsterdammer doodgegaan

Na het overlijden van Burgemeester Eberhart van der Laan hoorde ik op één van de zenders het dat lied weer voorbijkomen – Er is een Amsterdammer doodgegaan – dat na de dood van Johan zo prachtig werd vertolkt door Kees Prins. Maar wie kent de herkomst en diepgang van dit lied?Lees verder

Deus ex Machina in Zalen Schaaf

Oh Zalen! Oh Schaaf!

Toen een prille collega enthousiast verslag deed van haar eerste bezoek aan de zieltogende Zalen Schaaf te Leeuwarden, was het of zij en niet ik aan het sterfbed had gezeten van mijn oude vriend. Want een gebouw is dan wel van steen, maar iedere ruimte heeft een ziel, waar je van kunt houden.Lees verder

Solution bijna vergeten, maar 9 april 2021 twee pagina's in de Leeuwarder Courant

Focus op Solution

De politiek moet zich niet met muziek bemoeien. Een jaar of 10 kwam de PVV – de partij van Eigen Volk Eerst – met het onzalige voorstel om Radio 2 te verplichten minimaal 35% Nederlandstalige muziek door de ether te sturen.Lees verder

Daniël Samkalden in 1987

Miepie, Kinderen voor Kinderen

Gisteren trof mij tussen het grote nieuws van Campagne en Covid een klein berichtje in de krant. Joe Speedboot wordt verfilmd met een script van onder andere Daniël Samkalden. Weinig mensen zullen weten, dat hij toevallig heeft wel één van de allermooiste Nederlandse liedjes op zijn naam heeft gezongen. In 2011 schreef ik er een verhaal over.Lees verder

Beppe Anne en Pake Harmen

De waarde van een tientje

De dag na mijn geboorte in 1955 fietste mijn vader meteen naar St Nicolaasga, om het blijde nieuws over te brengen. ‘… en hij is naar heit vernoemd,’ zei hij trots. ‘Hoe heet hij dan?’, vroeg zijn vader. ‘Herman.’ ‘Dan ben ik niet vernoemd,’ stelde Pake Harmen resoluut vast.Lees verder

Rook

Een oude man met een ijsmuts diep over zijn oren getrokken bleef staan voor de deur van het sigarenmagazijn. Hij trok een zakdoek tevoorschijn, trad naar binnen en snoot zijn neus. De detaillist met krul-snor veerde op achter zijn toonbank, en liep de klant met voorzichtige pasjes en een uitgestoken hand tegemoet.Lees verder

Rue Michel Bizot 48 Parijs 7e verdieping

De ogen van Francine

Ze zeggen dat je eerste liefde heimelijk altijd op nummer één blijft staan. Maar dat geldt niet voor mij. Ik denk nog zelden aan haar terug en dan nog slechts met weemoed. Maar toen de Oude Schrijver haar naam noemde, zag ik weer haar ogen, smeulend verlangen naar brandende liefde.Lees verder

Het hout wordt net zo grijs als de vlonderdelen.

De circulaire tuintafel

Circulaire tuintafel

Het is niet zuinigheid, althans niet alleen, maar voor ik iets ontwerp, denk ik eerst: wat heb ik nog liggen? Want de circulaire gedachte zit in mijn bloed.

Het Siciliaanse tegeltableau dat als blad voor de tuintafel had gediend bleek niet vorstbestendig. Ik wist dat wel en eerst zette ik het ’s winters ook binnen, maar net als de jeugd van tegenwoordig begon ik te denken: Wat een gedonder en Ach, het valt ook wel mee. Dus vroor de boel kapot.

Bij een tegeloutlet (waarvan ik het bestaan niet kende) kochten we voor een habbekrats namaak...Lees verder

Fries Golfkastje

Nadat mijn kastje met een 4 collage’s van platenhoezen voor de achterwand van onze woonkamer was afgekeurd, ook door mijzelf, moest er iets nieuws komen.Lees verder

1,25 x 1,05 x 0,26 (bxhxd)

Platenkast

Deze PLATENKAST noemde ik oorspronkelijk telefoonkastje, omdat er in de woonkamer nog steeds een kastje moest komen om de vaste telefoon op te plaatsen en de waar ik de draden van de mobieltjes en iPad ook maar wilde hebben.Lees verder

De handen van mijn moeder

‘Kijk,’ zei mijn moeder. Ze wilde naast me komen zitten. ‘Anderhalve meter,’ zei ik weer. ‘Ach ja,’ zuchtte ze. Ze reikte me haar ‘app-apparaat’ aan en nam weer plaats bij het raam. Op de foto zat een familielid op zijn ziekbed met een duim op. ‘Heeft ie …?’ ‘Nee, het is wat anders,’ zei ze, ‘maar aan zijn voeten …’Lees verder

Springtime in Amsterdam – Wally Tax

Iedereen kent de verhalen over het graf van Jim Morrison op Père Lachaise in Parijs. Mij zie je daar niet, al ga ik weleens op bedevaart. Voor het eerst was dat in de zomer van 2006. Mijn vriend Koos van der Sloot wilde het graf van Wally Tax op de Nieuwe Ooster Begraafplaats in Amsterdam bezoeken.Lees verder

Kalverliefde - Joni Mitchell

Als liefde voor muziek oprecht is, kun je ook verliefd worden. Falling in love, zoals de Engelsen veel treffender zeggen, want dat is het. Vallen, voorover met je snufferd in de hopjesvla. Dat overkwam mij op een prachtige middag in de zomer van ’78 te Avignon.Lees verder

1955

Snijpunt Heegermeer, 1997

Toen ik in 1955 aan haar baarmoeder ontglipte, zei dokter de Boer tegen mijn moeder dat alles goed leek, maar een paar jaar later vonden ze op het kleuterbureau toch dat ik X-benen had. Niemand had daar ooit iets van gemerkt.Lees verder

Pages

No front page content has been created yet.