Over Klapwiek Producties

Toen mijn vriend Koos van der Sloot in 1982 de stekker uit ons tijdschrift DE VOGELAAR trok, stopte mijn schrijfdrang niet. Integendeel. Tijdens de ijdele uren in mijn bouwkeet – als gevolg van langdurige vorstperiode – schreef ik een dichtbundel die ik in eigen beheer uitgaf. Voor die bundel, die ik KADER (©1982) noemde, vroeg ik een ISBN-nummer aan. Op het formulier, dat ik van de Koninklijke Bibliotheek ontving, moest ik de naam van een uitgeverij invullen, dus noteerde ik KLAPWIEK PRODUCTIES, een naam die ik ter plekke bedacht. Op alles, wat ik sindsdien schreef en voor kleine kring inbond, zette ik het stempel Klapwiek Producties, om mezelf te blijven inprenten dat het ernst was.

Pas toen ik mijn romans  DE SCHOPPENBOER (©1998) en VOOR MATHILDE (©2004) had geschreven, vond ik het goed genoeg, en ondernam ik een halfslachtige poging om een uitgever te vinden, maar ik heb nooit doorgezet. Mijn focus ligt nu eenmaal bij het schrijven. Iets maken, dat voorheen nog niet bestond. Iets maken dat beter is dan ikzelf. Op de toonbank van de boekwinkel wordt zo’n boek natuurlijk niet beter, ook al krijg je meer applaus. Bovendien was ik bang, dat een opeenstapeling van afwijzingen me zou demoraliseren.

Tegenwoordig kun je boeken in eigen beheer uitgeven, met behulp van online diensten zoals BLURB. Voor de eigen boekenkast is dat mooi, maar ik ben ook niet geschikt om mijn eigen boeken te verkopen. Ik geef ze weg.
Sinds 2012 schrijf ik, omwille van mijn tweede huwelijk, alleen nog korte verhalen. En mijn vriend Koos van der Sloot drong er sindsdien op aan, dat ik ze online zou publiceren op een website, met een Facebook account als etalage. Dat werd in uiteindelijk in 2017 www.klapwiekproducties.nl.

KLAPWIEK PRODUCTIES is dus geen uitgeverij, maar een productiebedrijf. Schrijven is vooral arbeid. Ideeën zijn overal.

Frictie

Mijn verhalen zijn een betere vorm van de werkelijkheid. De feiten respecteer ik, maar met de toedracht neem ik een loopje. Ikzelf en andere hoofdpersonen teken ik naar waarheid, maar vaak spelen ze slechts een rol die ik voor hen schrijf. Soms is alles waar, bij voorbeeld als mensen bij naam worden genoemd, en soms is alles verzonnen. Ik speel daarin open kaart, maar leg niet steeds verantwoording af, want de illusie dat alles echt gebeurd zou kunnen zijn, is een deel van het plezier voor de schrijver en het publiek. Die spanning tussen fictie en autobio noem ik Frictie.

9 oktober 2019, Joure

Herman Nijholt

Lijst Klapwiek Producties

De vroege publicaties geef ik niet opnieuw uit, omdat ze niet goed genoeg zijn.
Andere publicaties geef ik niet uit omdat de privacy van dierbaren in het geding is.